ว่าด้วยเรื่องบทความร้าน และมาม่า+หลักฐานฉ่ำๆ (ท.น18+)

3. ถ้ายังมองไม่ออก อ่ะฉายซ้ำ เราทักเพื่อถามเรื่อง ลิขสิทธิ์บทความค่ะ เคสที่ออกทะเล อ่านดีๆ เราก็ยังพูดถึง การเขียนบทความด้วยตัวเองเพื่อไม่ให้คนเข้าใจผิดว่าเป็นร้านเดียวกันหรือตัวแทน มาสเตอร์ยังจำคาแร็คเตอร์ ศัพท์คำที่แก้ให้ในบทความได้นะ ว่า คำว่า ภาชนะ หมายถึงอะไร ถ้าคุณเขียนเอง หรือเป็นอีกคนสั่งให้คุณต้องมีความหมายของเขา พวกคุณต้องตอบได้ว่า คำนี้ หมายความว่าอะไร มาจากรากศัพท์คำไหน (เพราะสำหรับเรามันมีความหมายแฝง) ขอคำตอบภายใน 2 ชม. นะ ถ้ามันมาจากความรู้ ความเข้าใจของคุณจริง

4. อย่าโยงความหมายในกูเกิ้ล ที่การวางข้อความมันไม่ได้ตรงกันกับสิ่งที่คุณโพสต์แต่แรก หรืออ้างว่าใครก็เอามาใช้ เพราะคำจำกัดความหรือนิยามมันต่างกัน

5. บทความเรื่องต่างมิติ ที่เราลงไว้ เราไม่ได้เขียนคนเดียว มันมีการแก้ไขเพิ่มคำพิเศษ และใส่หมายเหตุหรือเครดิต คุณหาเจอมั้ยว่าคำพิเศษคืออะไร และรากศัพท์คำไหน นั้นคือเหตุผลว่าทำไมมาสเตอร์ถึงให้ทักอลิช และทำไมไม่แยแสเรื่องการสร้างภูต แต่ต้องทักร้านโย เพื่อเคลียร์เรื่องบทความ เช่นเดียว กับอลิช (มาตรฐานเดียวกันเป๊ะ เราไม่ได้สนใจว่าคุณขายอะไร แต่เราสนใจที่คุณเอาบทความมาจากไหน ทำไมถึงเหมือนของเรา ถ้าไม่เหมือนจะไม่มีคนทัก ซึ่งมันไม่ได้มีแค่คนเดียวที่ทัก เราแค่ไม่อยากลงเยอะซ้ำๆ) เช่นเดียวกับการชี้แจง ที่เราตอบว่า เชิญอ่านตามภาพนะคะ ก็ขี้เกียจหนังฉายซ้ำ

6. อันวิชา ไม่ว่าใดก็ตาม ย่อมมีพื้นฐาน เหมือนคล้าย ไม่แปลก ใช่ แต่ภาษา สำเนียงในบทความมันคือลายเซ็นของนักเขียน หรือผู้เขียนแต่คนที่คนอ่าน หรือผู้ติดตามย่อมจำได้ เช่นเดียวกับสำเนียงการพูดจา จึงไม่แปลกหากพบว่า มีการใช้คำเหมือนกัน หรือการสร้างผลงานเหมือนกัน คล้ายแต่คำโฆษณา คำอธิบาย ความหมาย หรือบทความ ย่อมมีภาษาต่างกันหากไม่ใช่คนเดียวกันเขียน ต่างกับการตัดต่อหรือก็อปวาง ไม่ว่าจะต่อหัว ต่อท้าย ต่อกลาง คนย่อมรู้และดูออก เอาง่ายๆ เพนดูลั่มเล่มล่าสุดที่เพิ่งเขียนเสร็จ กว่าจะออกมาได้ ต้องเกลาเยอะมาก แก้เยอะมาก ส่วนเล่ม 51 วันกับรูน ก็อยากจะทำให้ได้มาตรฐานเดียวกันกับเพนดูลั่มนะ แต่ก็เคยมีเคสที่ทำให้ลูกค้าไม่ไว้วางใจหาว่าเราไม่ส่งของ จึงออกไปด้วยประการฉะนั้นเพื่อให้ทันหรือไม่ช้าเกินกว่าที่ลูกค้าจะรอ หากมีโอกาสสักวันเราก็จะรีไรท์อย่างแน่นอน

ส่วนเรื่องอื่นเราไม่ขอเอาเป็นประเด็น มันคนละเรื่อง ถ้าจะตามเคสเคยลงไว้ในเว็บแล้ว

ไม่ได้ลงตั้งแต่เมื่อวาน เนื่องจากอินบ็อกซ์มอดไหม้ ทั้งกำลังใจ และคำแนะนำเรื่องคดี สำหรับท่านที่ห่วงแม่ค้าว่าจะโดนอะไร ไม่ต้องห่วงค่ะ นอกจากคำอวยพรและกำลังใจจากครูหลายสาย มาสเตอร์ยังส่งคุณสิงโตขนทองตัวใหญ่เบิ้มมานั่งเฝ้าเราด้วย

ขอบคุณค่ะ

By VMM 31/12/62 เวลา 20.21 น.

ของแถม ขอมาจัดให้ ให้ภาพมันฟ้องเองนะ แล้วคุณจะเข้าใจว่าทำไมเราถึงไม่ขอข้องเกี่ยว และไม่อนุญาตให้นำชื่อเรา ชื่อร้าน สินค้า หรือลูกค้าไปกล่าวอ้าง ซึ่งมันรวมไปถึงการขอยืมเงินจากลูกค้าโดยการกล่าวหาเรา ซึ่งไม่ได้มีแค่หลักพันที่เอามาลงให้นะคะ มีมากกว่านี้แต่เจ้าของเคสขอให้ส่งให้หลังไมค์เฉพาะคนที่มาขอหรือถามหาความจริงกับเราเท่านั้นค่ะ เพราะเกรงว่าจะโดนราวีหรือข่มขู่คุกคามแบบที่เราโดนจนต้องปิดหน้าร้านค่ะ























มีเยอะกว่านี้แต่พอล่ะ
เป็นอันเข้าใจตรงกันนะว่าทำไมต้องบล็อกเฟสกับไอจี
ถ้าคุณเป็นเรา คุณจะยังเป็นเพื่อนกับคนนี้ไหม
คิดว่าสภาพแบบนี้ยังควรคุยกันอยู่อีกหรอ
ให้โอกาสใช้หนี้....ผ่านไปสองปี......(ไม่มีอย่าอ้างว่าเราบล็อก เพราะเบอร์มือถือ หรือที่อยู่เราไม่ได้เปลี่ยน)
เรื่องหน้าร้าน ก็เห็นว่าอยากได้เงินมัดจำ เลยคืนให้ เราก็แค่ขายเหมาของๆเราทั้งหมดให้ลูกค้าและพาตัวเองกลับบ้าน ในเมื่อคุณอยากได้เงินก็เชิญย้ายกลับมาอยู่ให้ครบตามสัญญาและจ่ายค่าเช่าเดือนที่เหลือเอาเอง (เราจ่ายถึงแค่เดือนที่เราอยู่ ผิดตรงไหน) คุณย้ายเข้า-เช่าต่อ-จ่ายครบก็เอาเงินมัดจำกับค่าประกันไปค่ะ วันที่เรานัดให้มาเปลี่ยนชื่อคุณไม่มา ตอนจะเลื่อนนัดให้มาก่อน คุณก็ด่าเราและอ้างความเป็นเจ้าของสัญญา(เช่าร้าน) ถามมาได้ว่า "มึงไม่ไว้ใจกูหรอ" สั้นๆ "เอ่อ" (หมดไปเท่าไหร่ล่ะกับคำว่าไว้ใจนะ เบิ่งเอาตามภาพนะ)

อัพเดท 6/1/63
-------------------------------------------
เพิ่มเติม

ท. 18+ เนื้อหาในใบแจ้งความและโพสต์นี้ เหมาะสำหรับทุกวัย สามารถอ่านได้เพื่อกรณีศึกษา และในเด็กที่อายุต่ำกว่า 18 ปี ควรมีผู้ใหญ่ให้คำแนะนำ หรือไปศึกษากฏหมายเพิ่มเติ่ม เพราะถ้าเด็กต่ำกว่า 18 นอกจากกรณีบัตรประชาชนหาย ไม่ว่าจะฟ้องอะไร ต้องมีผู้ปกครองพาไปแจ้งความ

** เนื่องจากเอกสารราชการฉบับนี้ มีเรื่องเกี่ยวข้อง 3 เรื่อง ซึ่งบางส่วนก็เป็นเรื่องที่เราชี้แจงไปแล้ว จึงไม่จำเป็นลงซ้ำหรือลงไว้นานให้เต็มเพจ เราลงเพื่อให้เห็นเป็นตัวอย่าง และหลักฐานการชี้แจ้งในเจตนาให้ถูกต้องตามกฏหมาย ฉะนั้นรูปนี้เราจะลบใน 24 ชม. รวมไปถึงอัลบั้มบทความที่เกี่ยวข้อง แต่จะเก็บเคสไว้ในหน้าบทความบนเว็บไซส์ เพื่อให้เด็กหรือผู้ที่อาจมีปัญหาในแบบเดียวกัน สามารถย้อนกลับไปอ่าน เพื่อหาวิธีรับมือ หรือตั้งสติและแก้ไขตามกฏหมายได้ค่ะ

คำแนะนำ

เคสที่สาม กรณีมีผู้ใดโทรมาหาคุณและแอบอ้างเป็นเจ้าหน้าที่ฯ สิ่งแรกที่ต้องกระทำคือ

1. บันทึกเสียง

2. ขอทราบชื่อผู้โทร เลขรหัสพนักงาน และหน่วยงานที่สังกัด

3. นำหลักฐานไปแจ้งความที่สน. เพื่อให้เจ้าที่ตรวจสอบ หรือลงบันทึกไว้เป็นหลักฐาน

ด้วยการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ฯแต่ละกรม(หน่วยงาน) จะต้องมีการทำเอกสาร การเก็บข้อมูล จดหมายชี้แจ้ง หรือหมายเรียก ไม่ใช่เอ่ยเพียงปากป่าว หรืออ้างว่าเป็นเพื่อนกัน หากอ้างว่ามีเพื่อนแจ้ง ให้เบอร์ ให้ข้อมูลให้มาตรวจสอบ นั้นคือผิดระเบียบ ผิดวิสัย ซึ่งอาจหมายถึง การกลั่นแกล้ง ใช้อำนาจในทางมิชอบ หรือเป็นมิจฉาชีพ เจ้าหน้าที่ปลอม 

สิ่งสำคัญ คือ เราเองก็ควรทำให้ถูกต้องตามกฎหมายด้วยเช่นกัน อาทิ การเปิดร้านออนไลน์ ก็ต้องมีการจดทะเบียนพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ให้ถูกต้องด้วยนะคะ (ซึ่งเราจดแล้วนะ หลังปิดหน้าร้านหันมาออนไลน์ ก็จดเรียบจ้า)

by VMM 13/2/63 23.35 น.

เพิ่มเติม (3/9/68)
หลังจากตัดคนพวกนี้ออกจากชีวิตคือดีขึ้นมากค่ะ สิ่งที่ไม่เคยบอกคือ

1. ที่ต้องปิดหน้าร้านเพราะเราโดนเขาข่มขู่จะพังร้าน และอื่นๆ หลายเรื่องมากจึงแก้ด้วยการให้มาสเตอร์และคุณผู้ช่วยเทคโอเวอร์ทำสัญญาเหมาของทั้งหมดเพื่อทำเรื่องเอาของออกจากห้าง ยกเว้นเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่ที่ห้างไม่ให้ขนย้ายค่ะ แต่ก่อนออกเราจ่ายค่าเช่าเดือนนั้นแล้วนะบอกเลยไม่เคยทิ้งภาระ แต่ยอมตัดใจเรื่องหนี้ว่าศูนย์แน่ไม่ได้คืนหรอก ซึ่งตอนนั้นถ้ามีเงินก็คงได้จ้างทนายฟ้องอยู่หรอก แต่ไม่มีไงค่าทนาย 2 หมื่น เลยทำได้แค่ก้มหน้าเขียนหนังสือใหม่ให้ดีกว่าที่เคยโดนขโมยไฟล์ไปพร้อมโน๊ตบุ๊ค

2. เรื่องการแบ่งงาน หลายครั้งเราแบ่งงานกันเรียบร้อย จ่ายค่าแรงให้เขาก่อนด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่ได้คือการกล่าวหาว่าเราไม่รับผิดชอบ ไม่ว่าจะเป็นงานลูกค้าสั่งทำหรือตอนเปิดคลาส ซึ่งอีคลาสเนี่ยะตัวดี ถึงคิวเขาสอนที่ไรเบี้ยวให้เราสอนแทนตลอด แต่ชอบแอบนัดกันมาเรียนนอกแผนงานในวันที่เราไม่อยู่ร้าน แล้วให้เด็กมากล่าวหาว่าเราไม่สอน (ฉันเคยสอนพวกเธอจนหลับคาไลฟ์เพราะเหนื่อยมากลืมกันไปหรือเปล่า) บางงานทำเสร็จไม่ยอมเอามาส่งอ้างน้าไม่ให้ออกมาถ้าไม่ส่งดอก คือจะไถเงินเพิ่มนั้นล่ะ ก็ต้องให้ไปไม่งั้นไม่ได้งาน บางงานขายมาให้แล้วจ่ายเงินครบอ้างเป็นงานตัวจะเอาคืนแต่ไม่คืนเงิน (ได้หรอ) ไม่ให้โพสต์ขายบอกนี้ผลงานกูสุดท้ายเลยต้องใส่คำท้ายเครดิตให้ว่าซื้อต่อ....มาเพื่อใช้หนี้ (แต่หักยังไงก็ไม่หมด พอกเพิ่มทุกปี ปี58-59 ต้องบันทึกว่าเหมาเพราะยอดจริงมันเกินกว่านั้นแต่ตัดให้, ปี 55-57 ที่เห็นเหลือน้อยเพราะเอาไปหักค่าลิขสิทธิ์สูตรน้ำหอม, น้ำมัน, สบู่ รุ่นแรกๆ กับ 12 ราศี ทั้งที่เป็นสูตรที่ช่วยกันคิดไปซื้อวัตถุดิบมาปรุงเป็นหัวด้วยกัน แต่ถ้าไม่หักก็ไม่ได้อะไรเลย)

3. หลายคนบอกตัวเองไม่ได้ทำอะไร แต่หลังไมค์ฉ่ำๆ บางคนอ้างตนเป็นมาสเตอร์เพื่อให้คนก็อปหนังสือร้านเรา ซีร็อกซ์จะเอาไปสอนต่อโดยอ้างว่าเป็นของตัวเอง แต่กลับอธิบายเหตุหรือผลอะไรให้คนไม่รู้เรื่องเลยต้องมาถามเรา ที่แย่คือตัดต่อผิดๆ ถูกๆ สลับหน้า แอบปล่อยไฟล์ก็มี แล้วคนซื้อต่อหรือได้รับก็อ่านไม่รู้เรื่อง แต่ไม่โทษคนก็อปนะ โทษร้านเรานี้หาว่าเขียน/แปลห่วย ถ้ามันห่วยทำไมมีคนประสบความสำเร็จล่ะ 🙄 ขอได้มั้ยใครเจอคนปล่อยไฟล์หรือมีหลักฐานอยากจะสารภาพบาปกับเราช่วยส่งมาให้หน่อย จะมีของสมนาคุณให้ รวมถึงเคสปล่อยเช่าไอดีด้วยค่ะ

4. ว่าด้วยการทำของใส่หรือสาปแช่ง มีบางคนป่วยด้วยโรคติดต่อ HIV เพราะชอบมั่ว แล้วไม่กล้าไปหาหมอรับยาเพราะหนีทหารมา พอภูมิคุ้มกันตกก็หาว่าเราแช่ง แต่ชอบทำของอุบาทว์โดยใช้บางสิ่งจากร่างกายตัวเอง ระวังกันไว้หน่อยนะคะ นี้คือเหตุผลที่เราเตือนเรื่องการใช้อวัยวะเป็นส่วนผสมค่ะ

5. ว่าด้วยเรื่องหยิบของในร้าน เราไม่เคยไปหยิบของร้านเขา ถ้าหยิบคือของจากร้านเราที่เขาเอาไปแบบไม่เคยบอก พอมาเจอก็บอกว่าเอาไปทำงานเพิ่มมูลค่าให้ไง แล้วก็เอามาขายคืนคิดค่าแรงแบบหน้าด้าน ไม่ซื้อก็ไม่ได้เพราะจะยึดของอ้างว่าเอาไปสเปลแล้วต้องจ่าย (แต่กูไม่ได้สั่งให้มึงทำ) หลักฐานก็อิพวกรูปสื่อที่เขาโพสต์ขายนั้นล่ะ ดิฉันจำได้หมดนะคะว่าชิ้นไหน บางชิ้นเป็นสื่อเก่าของสปิริตที่ฉันซื้อมา, บางชิ้นเป็นของที่มีคนเคยเอามาฝากขายที่ร้าน, หรือแม้แต่พลอยอากงกับหินของแม่ดิฉันที่คุณแอบทุบและน้ำหอม ก็แอบเอาไป **หินวัตถุดิบหรือของส่วนใหญ่เราเป็นคนซื้อและจ่ายแม้กระทั่งค่าเช่าร้าน ค่ามัดจำร้าน อย่างที่จตุจักรหรือตอนเช่าตึก สัญญาว่าจะช่วยกันจ่าย แต่สุดท้ายเราต้องหามาจ่ายคนเดียว แถมเงินที่กันไว้จ่าย ก็มาแอบเอาไปไม่ขอ เจอถึงบอกขอยืมก่อน (เรียกง่ายๆ คือขโมย กระทั้งกระปุกทำบุญหมา พระ คนพิการในร้านยังเอาและไม่คืน) ยืมของเราไปไม่คืน ไม่ว่าจะโน๊ตบุ๊ค (เขาจำนำไว้ให้เราไปไถ่มา..บอกจะให้หักใช้หนี้เราใช้ไงก่อนเงินฉัน แล้วก็อ้างยืมไปใช้ทำงานแล้วก็ไม่คืนบอกของตัวเอง - เสียค่าโง่ไถ่ไปอีก 5,000 ค่ะ) + สร้อยทองที่พ่อซื้อให้ตอนอายุ 15 ประมาณ 2สลึง, ข้อมือทองที่เราซื้อถวายพระพิฆเนศเกือบสองบาท, จี้ทองรูปโอมสั่งทำพิเศษ 3หมื่นกว่า (แบรนด์/อันนี้แอบเอาไปจำนำไม่บอกรู้อีกทีหลุดจำนำไปแล้ว), ทองแท่ง 1&2 บาท ไม่ได้คืนสักชิ้น ได้แค่แหวนที่เป็นต่างหน้าแม่ ซึ่งเราต้องเอาเงินตัวเองไปไถ่คืนเอง เชื่อไหมล่ะตอนเปิดหน้าร้านไม่เคยโดนคนนอกขโมยต่อให้ขึงเชือกไว้แล้วไปห้องน้ำกลับมาก็ไม่เคยหาย ที่หายแต่ละชิ้นก็คนที่อาสามาเฝ้า หรืออย่างตอนที่แบนไม่ให้มายุ่งที่ร้านก็รวมหัวกับอีกคนแอบมาตอนที่เราไม่อยู่ร้านอยู่ดี

6. ว่าด้วยเรื่องลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะตำราหรือวิธีทำของที่เขาอ้างเป็นวิชาเขาที่เขียนหรือบอกเรา หลอกทำเป็นมาขายให้บวกหักหนี้ (อินี้ก็โง่ซื้อ แต่เอามาใช้ไม่ได้สักอย่าง-ผิดๆ ถูกๆ ต้องให้มาสเตอร์แก้ให้) ส่วนบทความต่างๆ ที่เคยลงในร้าน เราเรียบเรียงเองจากการหาข้อมูลและศึกษาเพิ่มเองทั้งนั้น ดังนั้นจะมาอ้างว่าของกู แล้วให้คนอื่นเอาไปตัดต่อใช้ขายของแทนตัวเองไม่ได้ (ถ้ายังไม่เลิกขายกรุณาเขียนเองค่ะ)

ที่จริงเราเคยไม่ชอบการที่ต้องอ่านหรือโพสต์มาม่าอะไรพวกนี้นะ เคยเจอของร้านอื่นๆ แล้วตามอ่าน แล้วก็คิดไว้ว่าจะไม่ทำ เพราะมันดู ไม่ดีเลย แต่พอเอาเข้าจริงเจอกับตัวถึงเข้าใจว่าทำไมต้องลง มันไม่ใช่การแฉเอาความซ่ะใจให้ใครมารุมรักหรือด่า แต่คือต้องลงเพื่อสื่อสารให้คนเข้าใจความจริงในอีกหลายๆ ด้าน และก็ไม่ใช่แค่เพื่อปกป้องตัวเอง แต่มันคือการสื่อเพื่อเตือนให้คนอ่านได้ระวัง เพื่อที่จะไม่ต้องเจอแบบเรา ซึ่งแน่นอนมันก็จะมีทั้งคนที่เข้าใจและไม่เข้าใจ เราก็ได้แค่ปล่อยให้เวลาผ่านไป การเดินทางของแต่ละคน ละครของแต่ละคนอาจคล้าย เหมือน หรือแตกต่าง ถึงตอนนั้นก็จะเข้าใจกันได้เอง

สุดท้ายขอแปะภาพเคสที่ร้านอื่นโดนเป็นตัวอย่าง ตามด้วยหลักฐานอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้เราตัดสินใจปิดหน้าร้าน และหลักฐานจากลูกค้าเรื่องหนังสือถูกก็อป ซึ่งเอาจริงมีมากกว่านี้แถมได้รู้ยันชื่อคนอ่านที่ละเมิดซึ่งก็ไม่พ้นคนในกลุ่มที่บอกไม่ชอบเรานั้นล่ะ ค่ะไม่ชอบแต่มาหาอ่านเล่มก็อป แล้วพออ่านไม่รู้เรื่องเพราะคนก็อปมาห่วยๆ ก็หาว่าเราทำหนังสือห่วยอีก ต่อด้วยคำสอนจากครูสายไทย และปิดท้ายด้วยความบ้าที่เคยพูดว่า ต่อให้มาถึงหน้าบ้านแต่ถ้าสอบไม่ผ่านก็ขายให้ไม่ได้ และเพราะหนังสือมันเขียนชื่อไว้ให้แล้วเอาไปขายต่อไม่ได้ ก็เผาจ้า เผาเป็นเถ้าถ่าน ประหนึ่งทำพิธีส่งอักษรกันไปค่ะ (อินี่พูดจริงทำจริงค่ะ)